"نفت را سر سفره های مردم می آوریم"

   اکنون که به پایان دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد نزدیک می شویم بد نیست مروری هر چند گذرا به یکی از وعده های انتخاباتی احمدی نژاد و میزان اجرای این هدف وتاثیرات آن بر شکل زندگی و معیشت مردم داشته باشیم. وعده هایی که شنیدن آن ممکن است در افراد مختلف واکنش های متفاوتی را در پی داشته باشد.

   بازخورد ها در مواجهه با چنین شعاری توسط خواص سیاسی متفاوت بود بطوری که پس از انتخابات سال 84 (دوره نهم ریاست جمهوری) آقای ناطق نوری یکی از سران اصولگرا در یکی از مصاحبه های خود به ملاقاتش با محمود احمدی نژاد یکی از گزینه های اصولگرایان اشاره کرد و برنامه های ایشان را نجومی عنوان کرده و آنها را غیر عملی می دانست. غلامحسین الهام سخنگوی وقت دولت نهم نیز در جواب خبرنگاری که در خصوص وعده آوردن نفت سر سفره های مردم پرسیده بود که وی در جواب گفت: "نفت سر سفره مردم بدبو است".

   یکی از بزرگترین شعارهای آقای رییس جمهور "آوردن نفت روی سفره های مردم" بود. شعاری که به کرات طی 7 سال اخیر از جانب پاستور نشینان و حامیان آنها شنیده شده اما واقعا" تا چه اندازه به آن عمل شده است؟ مطمئنا" سفره های زیادی منتظر رسیدن پول نفت هستند. سفره هایی که از گرانی ها به تنگ آمده اند و هر روز تهی تر از قبل می شوند. البته این وعده در برهه ای از زمان شکل تازه ای به خود گرفت تا جایی که هنوز سفره های داخلی به رنگ و بوی نفت مزین نشده بود که رییس جمهور فداکار وعده رساندن پول نفت بر سر سفره فقرای جهان را داده است.

   البته وعده آوردن نفت بر سر سفره ها بارها از سوی رییس جمهور و یارانش تایید و تکذیب شده اما آنچه که واضح است اینکه تکلیف درآمد نفتی کشور را کدام قوه مشخص می نماید – مجلس یا دولت؟

  - از طرفی رییس جمهور در استان مرکزی بار دیگر شعار خود تکرار کرده و تاکید می کند که صفر تا صد درآمدهای نفتی باید به جیب مردم برود!

  - از طرف دیگر بهارستان نشینان خواب های دیگری برای درآمدهای نفتی دیده اند و کل درآمدهای حاصل از فروش نفت را به حساب خرانه کل کشور واریز کردند.

طبق آمار رسمی بانک مرکزی مجموع درآمد نفتی کشور طی 26 سال از انقلاب اسلامی تا پیش از آغاز دولت نهم کمتر از 500 میلیارد دلار بود که شامل هزینه های جنگ می شد این در حالی است که مجموع درآمد نفتی طی 6 سال گذشته یعنی از آغاز دولت نهم، 600 میلیارد دلار گزارش شده است.

 - اما نکته اصلی در چند سوآل مهم نهفته است:

 - آیا امروز که بهای هر بشکه نفت با سالهای نه چندان دور خود اختلاف فاحشی پیدا کرده، به همان اندازه روی وضع معیشتی اقشار کم درآمد تاثیر گذار بوده است؟

 - آیا آوردن آب آشامیدنی سالم به منازل بسیاری از هموطنان که از داشتن ابتدایی ترین نیاز خود محروم هستند مهم تر است یا وعده دادن در مورد درآمد نفتی، که نه به سفره های مردم سرازیر شده و نه به خزانه خالی تر از جیب مردم ریخته می شود؟

 - آیا این انصاف است، دولتی که نام عدالت محور بر خود نهاده از صداقت مردم شریف و زحمت کش سوء استفاده کرده و برای اخذ رأی بیشتر اقدام به دادن وعده های غیر ممکن کرده و پس از رسیدن به مقاصد خود منکر وعده ها و اهداف خود شود؟

به قلم JAVAD